Kapak Kızı, olay örgüsünde Şebnem dışında pek çekici bir yön olmayan, ama diğer bütün özellikleriyle size kendini okutturan bir roman. Sıradan insanların sıradan hikayelerini başarıyla anlatan Ayfer Tunç, yetenekli bir yazar olduğunu ilk sayfalardan kanıtlıyor. Bütün karakterleri hep aynı kişiymiş gibi konuşan bazı yazarlar gibi değil; betimlemeleri, iç sesleri ve diyalogları özgün buldum. Türk toplumunda insan ilişkilerini dışarıdan izlemenin yargılayıcılığını (ve dolayısıyla hep yapılan dedikoduları), ama kimsenin dönüp kendisine bakmaya (ve yargıladıklarını kendisinde de görmeye) cesaretinin olmadığını gözler önüne seriyor. Ersin ve Selda, aile bağlarında küçükken göremedikleri çatlakları büyüdükçe farketmeye başlıyorlar, Şebnem'in fotoğrafları ise bunları ve kendi zayıflıklarını tamamen açığa çıkaracak bir ayna görevi görüyor. Biraz karamsar, hatta boğucu havasına rağmen Kapak Kızı etkileyici bir kitap.
